Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Προσκλητήριο Γάμου και οι Πέντε Κανόνες

Αυτό κι είναι θέμα.... Τo προσκλητήριo που επιλέγει κανείς για να καλέσει τους αγαπημένους του είναι το καθαρά υποκειμενικό και αντιπροσωπευτικό μέσο του καθενός από εμάς.


Οταν έφτανε στα χέρια μου κατά καιρούς ο μαγικός φάκελος που ήταν το vip εισιτήριό μου για να παραβρεθώ στην ξεχωριστή ημέρα κάποιων πάντα ένιωθα τιμώμενο πρόσωπο στις μοναδικές αυτές οι στιγμές ένωσης δύο ανθρώπων, παρά τις προσωπικές μου απόψεις περί "βιομηχανίας γάμου και σια ο.ε." ....


Πήγα σε αρκετούς γάμους, είδα πολλούς φίλους και φίλες να ενώνονται ενώπιον Θεού και ανθρώπων στην Ορθόδοξη εκκλησία, στην Καθολική εκκλησία, στην Εβραική συναγωγή, στην Μουσουλμανική κοινότητα, στην Ινδική Κοινωνία, στο Δημαρχείο. Ολοι τους είχαν έναν κοινό παρονομαστή: Τη νύφη και το γαμπρό αναμφισβήτητους πρωταγωνιστές της δικής τους  χαρμόσυνης ημέρας.
Άγραφοι κανόνες αυτής της ημέρας είναι ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθήσει να τραβήξει επάνω του την προσοχή, κανείς δεν νοείται να σπιλώσει ή να κάνει έστω προσπάθεια να αμαυρώσει και να σπείρει ζιζάνια στη χαρά του νέου ζευγαριού. Ολοι οι καλεσμένοι ενός γάμου είναι εκεί γιατί το ζευγάρι επέλεξε να παραβρίσκονται και να συμμετέχουν με την αγάπη και την καλή τους διάθεση εκεί.
 Ή μήπως διαφωνείτε?


Κάπου εδώ έφτασε και η στιγμή να σας συστηθώ επίσημα. Με λένε Εβελίνα και ανέκαθεν ήμουν λάτρης των καινοτομιών, των μειονοτήτων και των χειροτεχνημάτων.
Ακόμα και όταν έφτασε η στιγμή που θα γινόμουν νύφη επέλεξα να είμαι εναλλακτική νύφη και να οργανώσω έναν γάμο που θα ήταν όσο το δυνατόν πιο κοντά στα θέλω και αξίες μου και όχι κάποιων μελών της "βιομηχανίας γάμου και σια ο.ε."
Υποστηρικτής και σύμμαχος μου, ο  σύντροφος, σύζυγος (to be τότε) και συνοδοιπόρος, ο Σπύρος που μου έδωσε πλήρη ελευθερία κινήσεων .


Εχοντας κατά νου μερικούς βασικούς κανόνες , έκανα τα απαραίτητα πρώτα βήματα για την οργάνωση ενός γάμου που ανέλαβα εγώ εξ'ολοκλήρου, me, myself and I !!




Κανόνας πρώτος: Ολα στη ζωή είναι ρίσκο αλλά η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς!!                           


Aνέκαθεν ήμουν, είμαι και θα είμαι αντίθετη με το στολισμού μιας  εκκλησίας κυρίως στο εσωτερικό για οποιαδήποτε μορφή τελετής. Δεν με συγκινούν κάθε λογής άνθη, φύκια και μεταξωτές κορδέλες για τα οποία ξοδεύονται μικρές περιουσίες προκειμένου να επισκιάσουν για λίγα λεπτά την ιερότητα του χώρου και να νιώσουν έτσι μικροί κροίσοι οι μελλόνυμφοι, ενώ οι οικογένειές τους θα έχουν να διηγούνται την "μεγαλο-μικρο-πρέπεια" της τελετής χρόνια μετά...
Δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων και ευτυχώς ούτε και οι οικογένειές μας.


Ανέκαθεν για μένα ο Γάμος ήταν κάτι βαθύτερο και σημαντικότερο από ένα νυφικό υπερπαραγωγή, το είδος των λουλουδιών που θα επιλεχθούν, τον κομμωτή, τον μακιγιέρ κτλ..
είναι η ένωση δύο ανθρώπων ενώπιον του Θεού με σκοπό τη διάρκεια και όχι το θεαθήναι και αυτό ακριβώς επεδίωξα να έχω σαν Κύριο Θέμα κατά τη Διάρκεια της Τελετής του δικού μου γάμου.


Το κείμενο των προσκλητηρίων μας το είχα έτοιμο στο μυαλό μου πριν την τελική μορφή των προσκλητηρίων που αποφασίσαμε να είναι ηλεκτρονικά.


Τι πιο σύγχρονο και πρακτικό για ανθρώπους που βρίσκονται σχεδόν όλη μέρα μπροστά από μία οθόνη,  -όπως ο Σπύρος κι εγώ-  και απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που επίσης βρίσκονται σχεδόν όλη μέρα μπροστά από μία οθόνη -όπως οι περισσότεροι φίλοι μας-.


Εάν και σε όλο τον κόσμο τα περισσότερα κορίτσια "εκπαιδεύονται" να ονειρεύονται μία βαρύγδουπη και πολυέξοδη ημέρα γάμου, στον δικό μου μικρόκοσμο επικρατούσε πάντα το "λίγοι και καλοί και κατά προτίμηση φίλοι" μιας κι έχω μια αδυναμία στους "κατ' επιλογήν ανθρώπους στη ζωή μου-φίλους", σε αντίθεση με τους "δεδομένους εξ'αίματος-συγγενείς".

Δεν πρόδωσα τα πιστεύω μου ούτε την τελευταία στιγμή με το να προσθέσω στη λίστα των καλεσμένων τον τάδε και τον δείνα πρωτο-/δευτερο-/τριτο-ξαδέλφια με τα οποία δεν έχουμε ανταλλάξει καν ευχές τα τελευταία Χριστούγεννα, Πάσχα, Γενέθλια και Ημερογιόρτια μας. Ούτε θείες, ούτε θείοι, ούτε γείτονες, ούτε γειτόνισσες, ούτε υποχρέωση, ούτε καθήκον.
Μόνο αυτοί που ήταν εκεί, τόσα χρόνια τώρα...




Κανόνας δεύτερος: "this is my life"


Το Wedding Blog μας ήταν γεγονός και είχε θέμα "Tiffany Blue"





Μιας και στο γάμο μας θα έρχονταν και κάποιοι φίλοι από το εξωτερικό και όχι μόνο, θεώρησα ευγενικό να αναρτήσω εκτενέστερες πληροφορίες και λεπτομέρειες σχετικά με τον Γάμο, την περιοχή που θα γινόταν η τελετή κτλ και όλες οι αναρτήσεις ήταν ταυτόχρονα στα ελληνικά και στα αγγλικά.




Το Προσκλητήριο ήταν δημοσιευμένο στο blog και ετοίμασα ελάχιστα χειροποίητα συλλεκτικά κομμάτια τα οποία απευθύνονταν σε κάποιους καλεσμένους μη χρήστες του διαδικτύου.






'Οταν κάνεις τόοοοσες ετοιμασίες ολομόναχη μακρυά από φίλες και φίλους (ας όψεται η συναισθηματική μετανάστευση),  εάν μη τι άλλο περιμένεις τουλάχιστον ηθική συμπαράσταση από δικούς σου ανθρώπους. Εκεί ακριβώς έρχεται η ψυχρολουσία.




Είναι η στιγμή που πέφτουν οι μάσκες μιας ζωής κι εμφανίζονται οι "καλο-κακο-θελητές".
Εχουν μορφή συγγενική, φιδοφιλική, υπάρχουν πάντα και εμφανίζονται όταν δεν τους περιμένεις.
Κι έτσι κατανοείς βαθύτατα την έννοια του σύγχρονου όρου frienemies.


(σιγά μην τους κάνω και αφιέρωμα... κι εσύ το ίδιο να κάνετε όταν θα εμφανιστούν -γιατί θα εμφανιστούν-,  απλά αγνοείστε τους.)




Κανόνας τρίτος:  Να τηρείς τα πιστεύω και τα Θέλω σου και να βάζεις τα ΄Ορια σου.


Εάν και αρχικά είχα σκοπό είχα να αναφερθώ εκτενέστερα στις ύπουλες και πανούργες κινήσεις των "καλο-κακο-θελητών" του δικού μου γάμου θα κάνω μια οριστική και αμετάκλητη διαγραφή όλων αυτών από την μνήμη μου και θα προχωρήσω στην αφήγησή μου όπως ακριβώς προχώρησα στο γάμο και στη ζωή μου χωρίς τα άτομα αυτά.


΄Αμεσα αλλά πάντα κόσμια κι ευγενικά έπρεπε να θέσω τα όρια μου σε όσα είχα ήθελα και είχα επιλέξει να εφαρμόσω στο γάμο μου. Οργάνωσα τις σκέψεις μου και κατέγραψα τι ακριβώς δεν ήθελα να υπάρχει κατά τη διάρκεια της τελετής.
Αναφέρομαι στα σιγοψυθυρίσματα, τους σχολιασμούς, τα φλας από τις μηχανές των καλεσμένων τα οποία θα εμπόδιζαν τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους, τα "διαλείμματα" για τσιγάρο (φφφφστ μπόινγκ), τις πέντε-δέκα έξτρα μπομπονιέρες για τους γείτονες και την περιφέρεια όλη, κάποια φαινόμενα νεο-ελληνικότατα και χαρακτηριστικά δείγματα ανθρώπων απαίδευτων σε θέματα κοινωνικής συμπεριφοράς που τους αγαπάμε και τους δεχόμαστε με τα ελαττώματά τους αλλά για κανέναν λόγο δεν πρέπει να "ανεχτούμε" τα ελαττώματά τους αυτά την δική μας ημέρα που είμαστε ήδη στρεσαρισμένοι.




Kανόνας τέταρτος: (Sh)it happens, αλλά αντιμετωπίζονται όταν τα έχεις προβλέψει.




Είναι απίστευτα απύθμενη η άγνοια που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι σχετικά με την ερμηνεία ακόμα και των πιο χαρακτηριστικών συμβόλων του γάμου όπως για παράδειγμα είναι τα στέφανα. Θα προτιμήσουν όμως να επιλέξουν τα ακριβότερα για τον γάμο τους, μόνο και μόνο για να είναι εντάξει με τον εαυτό τους ότι έκαναν τον μεγάλο και βαρύγδουπο γάμο. Big, Fat Greek Wedding για την ακρίβεια.






Κανόνας πέμπτος: Oλα περνάνε και όλα γίνονται για κάποιο λόγο.


Μην αγχώνεστε... σκοπός μου είναι να σας βοηθήσω να συνειδητοποιήσετε πως πρόκειται για εσάς και τον καλό σας και κανέναν άλλον. Είναι δική σας υπόθεση τι θα επιλέξετε και πώς θα το διαχειριστείτε και "σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός......." να'ναι όλοι καλά αλλά μακρυά!